Polderblues.be

Home		Klein Arenberg.	Engelbertushoeve
Kieldrecht		Antoniushoek	Augustushoeve
Geel Huis		Oud Arenberg	Hulsterlo hoeve
Grote Geule		West Zeestraat	Lange nieuwstraat 51
De Putten		Muggenhoek	Nieuw Arenberg 13
De Kerk		Gemenestraat	Molenstraat 43
Pastorij
Arenbergmolen
Kallodijk

BRAND TEISTERT HISTORISCHE HOEVE 1973

Het historische Hof ter Linden in de Oud-Arenbergstraat 57 te Kieldrecht werd zaterdagnamiddag 15 zeptember 1973 door brand geteisterd.
Een prachtige voorraadschuur, gebouwd in 1713, ging volledig in de vlammen op.
In de schuur was landbouwmaterieel en een grote hoeveelheid stro geborgen,
De brandweer van Beveren-Waas die ter plaatse kwam hoefde niet meer aan blussen te denken daar de ganse schuur reeds in vuur en vlam stond, zodat de meeste aandacht ging naar het vrijwaren van de aanpalende gebouwen.

Dit huis werd vroeger bewoond door familie De Groeve.
Zij waren gekend als "Mulders".
Zelfde familie heeft vroeger de "Arenbergmolen" in de Klein Arenberg uitgebaat.









Deze polderhoeve heeft nog 20 jaar dienst gedaan als "transithoeve" voor Francois Van Overloop uit Kallo.

Open hoeve met woonhuis, polderschuur en kleinere aanhorigheden. Men treft hier een gekasseide oprit met ijzeren hekken en kleine voortuin. Woonhuis van het dubbelhuistype, daterend uit de XIXe eeuw. Bakstenen lijstgevel van vijf traveën, en één bouwlaag onder zadeldak bestaande uit leien naar het noorden gericht. Vooruitspringende middentravee. Muurbanden van blauwe baksteen ter hoogte van de dorpels. Rechthoekige vensters met houten dorpels.


Prosper Van Gijsel was gehuwd met Martha Weemaes.
Francois Van Overloop was gehuwd met Alice Martens.
Francois Van Overloop werd vroeger onteigend in Kallo en woonde in de Fabriekstraat.
Zijn hoeve was bereikbaar via een lange dreef.




Hoeve verdwenen in het natuuurgebied "De Zoete Waterkreek"









Roger Van Gijsel was gehuwd met Leonza Blanckhaert.
Deze omwalde hoeve dateert uit de 18de, mogelijks 17de eeuw en is de oudste bewaarde hoeve uit deze polder.
Door de uitbreiding van de Antwerpse Haven staat de landbouw hier al drie decennia onder druk.
Tientallen hoeves en honderden ha landbouwgrond verdwenen stelselmatig voor industrie.
Laten we in stilte hopen dat deze historische boerderij ook niet ten offer valt voor de naderende industrie of natuurbehoud.
De monumentale schuur is inmiddels bijna afgebroken en in bedenkelijke toestand. Bestaande uit woonhuis en schuur op omwald erf. Woonhuis van het dubbelhuistype van zeven traveeën en één bouwlaag onder zadeldak met asbestleien.
Gecementeerde verankerde gevel eindigend op een kroonlijst op modillons.


Verhoogde begane grond. Beluikte rechthoekige vensters in arduinen omlijsting. Geprofileerde rechthoekige arduinen deuromlijsting met gesigneerd en gedateerd tussenkalf: J.V.W....1794.. Gecementeerde verankerde achtergevel en opkamer met twee getraliede vensters.
De zijgevels met aandaken en muurvlechtingen, evenals de inplanting en de omwalling wijzen op een oudere kern. Achterop het erf, ten noorden van het woonhuis, grote dwarsschuur onder schilddak.
Het dak bestaat uit golfplaten en deel Vlaamse pannen.
Aan de grootte van de schuur kunnen we opmaken dat deze streek een grote welstand had.

Hof ter Walle wordt beschermd monument.

Algemeen overzicht tot de bescherming:
2007: er wordt een sloopvergunning afgeleverd voor de 18de-eeuwse schuur.

2009: begin januari rukken de machines uit. Enkele dagen later, en na een bezetting van de actievoerders, wordt de sloop opgeschort. Een onderzoek van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE) maakt kort nadien duidelijk dat het om hoeves gaat met grote erfgoedwaarde.

2010: in maart wordt een tweede poging ondernomen om de historische schuur van Hof ter Walle af te breken.
Dat zorgt opnieuw voor een heftige confrontatie met de actievoerders. Minister van Erfgoed Geert Bourgeois belist de dag nadien om Hof ter Walle de dag nadien voorlopig te beschermen. De voorlopige bescherming is nu omgezet in een difinitieve bescherming en is daarmee onomkeerbaar. (GVA)


Nog enkele details oktober 2015:





Hoeve met losstaande bestanddelen..
De schuur is gelegen ten noorden op het erf, parallel aan de straat en het woonhuis. Het gaat om een vierbeukige langsschuur.
De verankerde baksteenbouw is gevat onder een schilddak met een bekleding van golfplaten. Diverse bouwnaden en verschillen in materiaal verwijzen naar aanpassingen, onder meer een verhoging en de latere verbreding van de zuidelijke beuk tot stal. Binnenin bakent een rij standvinken de twee centrale middenbeuken af, die worden overspannen door trekbalken verankerd in stijlen. Boven de trekbalken staan gebinten met dekbalken op kromstijlen en korbelen.


DATERING: op de Ferrariskaart (1771-1777) is de site nog niet bebouwd. Op het primitief kadasterplan (1817) en de Vander Maelenkaart (1846-1854) is ze dat wel. In 1927 wordt een gedeeltelijke afbraak en vergroting kadastraal geregistreerd.
Hierbij wordt het volume van de schuur blijkbaar licht afwijkend (correctie?) en ruimer (verbreding tot stal?) ingetekend.
Het gebruik van verankerde trekbalken en – vooral – schaargebinten (allicht met houten toognagels) doen vermoeden dat minstens de middenbeuk van de schuur nog opklimt tot de (late?) 18de eeuw.




Frans Van Gijsel is gehuwd met Bavona Van Schausselen.
Na onteigening zijn zij verhuisd naar Verrebroek in de Gemenenstraat.






Ook op deze plaats treffen we nog resten aan van een zeer oude schuur.
De gebinten zijn een perfect voorbeeld van vakmanschap uit het verleden.

Cap Josephus Ludovicus genaamd Jef of Jozef   ° 21/04/1914
Laatst wonende Marktplein 79  Kieldrecht . Op hogere leeftijd overleden
Gehuwd met Verbraeken Sylvie Josephina genaamd Sylvie  ° 09/04/1920
Laatst verblijvende in Rusthuis Heilige Familie te Kieldrecht . Enkele jaren geleden op zeer hoge leeftijd overleden.
Beide liggen begraven op het kerkhof te Kieldrecht .




























Voormalige herberg "Het oud hoefijzer" met voortuin afgesloten door een haag: breedhuis van zes traveeën en één bouwlaag onder zadeldak met mechanische pannen.
Verankerde bakstenen voorgevel op gecementeerde plint.
Beluikte rechthoekige vensters met arduinen lekdrempels en houten latei onder rolkraag. Boven de rechthoekige deur de naam van de herberg.
Op de straat ten Z.W. van het huis, lange dwarsschuur.


De grote schuur (waarschijnlijk late 18de eeuw) heeft een schilddak en lag tot eind de jaren ’40 volledig in riet.
Zoals de meeste schuren in de streek werden de daken (op uitzondering van de zuidkant) in golfplaten gelegd.
De zuidzijde werd opnieuw in riet gelegd.
De oostzijde heeft nog zijn oorspronkelijke beplanking.
In de loop van de tijd werden er verschillende ingrepen, vooral verstevigingen (o.m. na de val van een V1 in de buurt), uitgevoerd.
Desondanks heeft de dakstoel zijn authenticiteit kunnen bewaren en blijft het open gebinte erg indrukwekkend.
Koeien en paarden (in de stallen aan de westzijde) konden van hieruit rechtstreeks gevoederd.
Ook de paardenknechten sliepen hier. Achteraan op het erf bevindt zich nog een recentere (19de eeuwse) schuur met afgewolfde daken.


Mathijs De Backer was hier herberggier, bij zijn overlijden in 1790 wordt in de boedelbeschrijving vermeld dat de herberg vele klanten telde. De herberg was gelegen rechtover "De stroeyen Wambuys".
















De hoeve is nog als transithoeve in gebruikt genomen door Emiel Steyaert,die onteigend was in de
Fabriekstraat in Kallo.
De kinderen Jozef en Maria Lenaerts waren toen eigenaars van de hoeve.