Nijverheid:
Erfgoed:
Boer Louis en Célevie
 |
Boer Louis werd geboren in Meerdonk op 24 juni 1907.
Hij overleed in de nacht van maandag 4 op dinsdag 5 september 2001 in kliniek Sint Helena in Sint Gillis Waas op gezegende leeftijd van 94 jaar.
Hij was van zijn twaalfde jaar boomsnoeier (boomkladder).
Hij kroop met sporen en touwen tientallen meters hoog in de bomen.
Het boomkladden was eigen aan de familie Van Landegem, ook zijn vader beoefende dit gevaarlijk en zwaar beroep in dienst bij boeren, pachters en landeigenaars.
 |
 |
 |
Hij werkte ook buiten het snoeiseizoen bij de boeren, en zelfs seizoenarbeid in Wallonië, ook Frankrijk shrikte hem niet af.
Tijdens de kermissen in de streek leurde Louis met boerennoten en gezouten vis, opdat de kermisvierders goed zouden drinken en ook met “oblieken” (rond koekjes op papier gekleefd).
Tussendoor speelde hij op draaiorgels in de danszalen en smokkelde hij in de grensstreek.
In zijn jonge jaren heeft boer Louis ook nog wielrenner geweest in de gewestelijke kermiskoersen met een tweedehandsfiets van Fons De Loor, een “Dilecta”.
Zo heeft hij ook zijn Célévie leren kennen op een kermiskoers in de Klinge.
Célevie was was de dochter van een schroot- en voddenmarchand uit Klinge.
Ze huwden op 13 januari 1933 en hadden liefst 16 kinderen.
Eind 1944 viel in de tuin van hun woning in de Herenstraat een vliegende bom en zijn veel kinderen overleden het was een ware tragedie voor het gezin.
Het meest beroemd zijn ze geworden met het driekoningenpaar.
Zestig jaar lang trok het echtpaar in de maanden december en januari van ’s morgens vroeg tot
’s avonds laat, door weer en wind, straat in en uit door de Wase dorpen, om er van deur tot deur driekoningenliederen gaan zingen en speelde Louis op de harmonica en Célévie zong door een toeter om haar stem wat kracht bij te zetten.
Tijdens de kermisdagen leurden zij ook nog met boerennoten.
De Wase troubadours zijn uit het straatbeeld verdwenen de benen wilden niet meer mee en ze besloten met pijn in het hart hun intrek te nemen in het rusthuis “de Kroon” waar ze hun brijanten bruiloft vierden (65 jaar).Met “Boer Louis” verdwijnt nu een laatste stukje folklore; en één der meest markante en typische figuren uit het Waasland Hij werd maandag 10 september 2001 in Meerdonk begraven.
Zij hebben ondanks lief en leed dat ze hebben gekend, enkele Wase gemeenten de donkere wintermaanden wat opgevrolijkt.
Ganzenrijden:
 |
 |
Na de winter komt de polder terug tot leven. Het ganzenrijden is een eeuwenoude volkssport.
Toch duurde het tot 1898 eer de eerste maatschappij opgericht werd.
Die eerste vereniging werd in Oorderen in het leven geroepen.
Ter informatie: Oorderen was een klein polderdorpje, dat in 1965 werd afgebroken om plaats te maken voor de uitbreiding van de Antwerpse haven.
 |
 |
 |
 |
 |
Bij dit volksspel is het de bedoeling dat de deelnemers, de ganzenrijders dus, gezeten op een galoperend boerenpaard, de kop van een (dode) gans aftrekken of afknuppelen. De gans wordt in een stevig net aan een galg gehangen.
 |
 |
 |
 |
Vooral in de noordelijke Antwerpse polderdorpen (Zandvliet, Berendrecht, Ekeren, Stabroek, Hoevenen, Lillo) wordt deze traditie nog in ere gehouden.
Vόόr de wedstrijd paraderen de deelnemers te paard en uitgedost in boerenkledij met de fanfare door het dorp.
Er zijn verschillende haltes voor een natje en een droogje …
Net als bij het schieten op staande of liggende wip wordt gestreden om de koningstitel.
Eens alle koningen van de verschillende maatschappijen gekend zijn, strijden zij voor de keizerstitel.
Tijdens het evenement is een ‘doktoor ‘ en een ‘verpleegster’ aanwezig om de – meestal per ongeluk van het paard gevallen – deelnemers te reanimeren met een jenever. Kortom, het is een volks gebeuren, waarbij gezelligheid en traditie centraal staan.
Prosperpolder
Met de jaarmarkt van Prosperpolder is er ook elk jaar een demonstratie van het ganzenrijden.
 |
 |
 |
Krabbenvangst in Doel:
 |
 |
 |
 |
Nostalgie "de ijsventers":
 |
 |
 |
 |
Trekkertrek met de paarden
 |
 |